Ripe apples with bread? T-S Ar.43.225
Diet and the therapeutic value of food played an important part in the Greco-Roman medical tradition. Since the 4th century B.C.E. Hippocrates (ca. 460 to ca. 377 B.C.E.)1 and his disciples conceived of food and drink, like everything else, to consist of four elements; fire, earth, air, and water. Each element in turn is associated with two of the four “qualities” of dry or wet, hot or cold. Those elements also have their liquid equivalents called “humors”: black bile (earth), phlegm (water), blood (air), and yellow bile (fire). Like the elements, so too each humor has qualities of hot, cold, wet, and dry. All four humors flow in the body through the veins, and each is associated with its corresponding qualities and functions: (i) blood is wet and hot, and it nourishes the flesh, provides heat, and transports the other humors throughout the body. It is produced by the liver more or less copiously according to age and season: (ii) phlegm is cold and wet. It nourishes the brain and tempers the heat of the blood. Its slipperiness also lubricates the joints and thus enables the body to move: (iii) yellow bile, or choler, is the fiery, dry humor. It accumulates in the gallbladder and facilitates the expulsive movements of the gut: (iv) black bile is dry and cold. It promotes appetite and nourishes the bones and the spleen.2; Depending on the different proportions of these humors in the body a person was considered to be a melancholic, phlegmatic, choleric, or sanguine (the four temperaments).3 Consequently, in Hippocratic medicine, the health was maintained by preserving a balance among the humors which make up the human constitution and diseases in turn were regarded as a result of an imbalance of those four humors.4
Later, we see this Hippocratic or classical Greek medical tradition forming the basis of Islamic Medicine. Little wonder, then, that Ibn Riḍwān’s (998–1068 A.D.) name appears (in the marginal note) in this fragment, T-S Ar.43.225, together with Hippocrates. Ibn Riḍwān and his fellow Arab physicians of that time used Hippocrates’s most influential works, namely Airs, Waters, Places, and Epidemics (mentioned in the fragment), and were the carriers of his naturalistic view of health and illness, which accepted only natural elements and forces and rejected the supernatural and spiritual.5
Because, as already mentioned, all foodstuffs possessed qualities – hot, cold, wet, dry, analogous to the humors in the body, so diet became a tool of primary importance in the hands of physicians that could balance the opposite defect or excess in the human body. Fruits were part of this diet too. Moreover, in Islamic culture throughout the Middle Ages, fruits were popular for their many different benefits. For instance, moist fruits such as plums, grapes, and peaches were recommended for reducing fatigue or dehydration.
T-S Ar.43.225 recto
T-S Ar.43.225 (R)
אלכוך: בארד רטב מולד ללבלגם ואלגדא אלמתולד מנה אגלטֹ מן אלגדא אלמתולד מן אלמשמש וליס יפסד פי אלמעדה כפסאד אלמשמש
ומתי אכלה אצחאב אלמזאגֹ אלבארד פליאכלו בעדה זנגֹבילא מרבא או עסל אלנחל או שראב אלעסל
الخوخ: بارد رطب مولد للبلغم ولغذا المتولد منه اغلظ من الغذا المتولد من المشمش وليس يفسد في المعدة كفساد المشمش
ومتى اكله اصحاب المزاج البارد فلياكلو بعده زنجبيلا مربى او عسل النحل او شراب العسل
“Peach: cold, moist, phlegm-producing, and the food produced from it is thicker than the food produced from apricots, and it does not spoil in the stomach like the spoilage of apricots. And when those, with a cold temperament eat it, let them eat ginger jam or bee honey or honey drink/syrup after it.”
Sour fruits such as lemons, citrons, pomegranates, and tamarind were considered good for balancing heat.
T-S Ar.43.225 (R)
אלרמֹאן: בארד ומא כאן מנה חאמצֹא פהו קוי אלברד מעתדל אלרטובה ואליבס קאמעא ללצפרא מקויא ללמעדה ואלכבד אלחארתין מסכן ללקי
וחב אלרמאן אלחאמץֹ אדא גֹפף עקל אלטביעה ומנע אלמואד אלצפראויה מן אלאנצבאב אלי אלבטן
ואלרמאן אלחלו מעתדל פי אלחרארה ואלברודה והו רטב אלמזאגֹ ואלנוע אלמערוף מנה באלמליסי אללין אלעגֹם ינפע מן אלסעל אלחאדת מן חרארה והו מולד ללריאח פי אלמעדה
אלבארדה
الرمان: البارد وما كان منه حامضا فهو قوي البرد معتدل الرطوبة واليبس قامعا للصفرا مقوية للمعدة والكبد الحارتين مسكن للقيء
والرمان الحلن معتدل في الحرارة والبرودة وهو رطب لمزاج
والنوع المعروف منه بالامليسي اللين العجم ينفع من السعل الحادات من حرارة و هو مولد في للرياح في المعدة الباردة
“Pomegranate: cold, and if (lit. ‘whatever of it’) it is sour, it is intensely cold, its humidity and dryness are balanced; it is a suppressor of yellow bile; it is restorative for a hot stomach and liver, and alleviates vomiting. And the seed of sour pomegranate, if it is dried, it is restricting in [its] nature and prevents the bilious substances from producing an effusion into the stomach. And sweet pomegranate is balanced in heat and cold, and it is moist in temperament. And the type known as Emlysian/Emilisi6 pomegranate, which has a soft seed, benefits someone who has acute cough from heat; and it generates wind in a cold stomach.”
T-S Ar.43.225 verso
Quinces, pomegranates, and pears together with melons were consumed against the plague and other epidemic diseases.7 As to whether fruits should be eaten before or after meal, became a topic of dispute among Arabic-Islamic physicians and dieticians.
T-S Ar.43.225 (V)
אלספרגֹל: בארד יאבס קאבץֹ ללמעדה אלחארה עאקל ללטביעה אדא אכל קבל אלטעאם
וילין אלטביעה אדא אכל בעד אלטעאם וגדאוה כתיר
ומא כאן מנה גיר נצֹיגֹ פהו עסר אלאנהצֹאם בטי אלאנחדאר ען אלמעדה קוי אלחבס ללטביעה
ומא כאן מן אלספרגֹל חאמצֹא פמזאגֹה בארדֹֹֹ פי אלתאניה יאבס פי אלתלתה
ומא כאן מנה חלוא פהו מעתדל אלמזאגֹ פי אלחרארה ואלברודה
וכל מא כאן אשד קבצֹא פהו אכתר יבסא
..
السفرجل: بارد يابس قابض للمعدة الحارة عاقل للطبيعة اذا اكل قبل الطعام
ويلين الطبيعة اذا اكل بعد الطعام و غذاوه كثير
وما كان منه غير نضيج فهوعسرالانهضام بطي الانحدارعن المعدة قوي الحبس للطبيعة
وما كان من السفرجل حامضا فمزاجه بارد في الثانية يابس في الثلثة
وما كان منه حلوا فهو معتدل المزاج في الحرارة والبرودة
وكل ما كان اشد قبضا فهو اكثر يبسا
“Quince: cold, dry, astringent for a hot stomach, constricting (i.e., ‘constipating’) in nature if eaten before food. It has a softening (i.e., laxative) nature if eaten after food and its nutrients are many. And if it is not ripe, it causes (lit. ‘it is’) indigestion, slow emptying (lit. ‘coming down’) of stomach, constipating in nature. And if quince is sour, its temperament is cold, in the second, and dry, in the third. And if quince is sweet, it is balanced in temperament, both hot and cold. And the more constricting (i.e., constipating) it is, the drier it is.”
Varieties of apples and apricots too, were in high demand in medieval Cairo, Damascus and Baghdad.
T-S Ar.43.225 (R)
ומן אלנאס מן יגֹפף אלמשמש וינקעה פי אלמא אלבארד וישרב דלך אלמא עלי אלריק ללתבריד ואלתטפיה
וינבגי למן אראד אכל אלמשמש אלטרי אן יתבעה באלסכנגֹבין אלעסלי או באלמיבה אלממסכה
ومن الناس من يجفف المشمش وينقعه في الماء البارد ويشرب ذلك الماء على الريق للتبريد والتطفية
وينبغي لمن اراد اكل المشمش الطري ان يتبعه بالسكنجبين العسلي او بالميبة الممسخة
“There are people who dry apricots and soak them in cold water and drink that water on an empty stomach for cooling and quenching. And whoever wants to eat fresh apricots, then they [apricots] should be followed by honey sekanjabin8and denatured mayba.”9
T-S Ar.43.225 (V)
אלתפאח: מנה חאמץֹֹ והו בארד יאבס מקו ללמעדה אלצפראויה.
ומא כאן מנה פגֹא קאבצֹא פהו חאבס ללטביעה עסר אלאנהצֹאם
ומא כאן מנה חלוא נצֹיגֹא פהו מעתדל פי אלחרארה ואלברודה
ואלשאמי מנה אעדל אנואע אלתפאח ואגֹודה גדא ואכתר תקויה ללמעדה ואקלב לטיב ראיחתה
التفاح: منه حامض وهو بارد يابس مقو للمعدة الصفراوية.
وما كان منه فجا قابضا فهو حابس للطبيعة عسر الانهضام.
وما كان منه حلوا نضيجا فهو معتدل في الحرارة والبرودة.
والشامي منه اعدل انواع التفاح واجوده غذا واكثر تقوية للمعدة والقلب لطيب رائحة.
“Apple: if (lit. ‘whatever of it’) it is sour, it is cold and dry, tonic for a bilious stomach. And if it is unripe, [it is] astringent, and thus is congestive for the nature of indigestion. And if it is sweet, then it is balanced in heat and cold. And the Syrian-Palestinian (lit. ‘al-Šāmī’) is the fairest of apples: the best in nutrition, and most strengthening to the stomach and heart, for its pleasant smell.”
Finally, in the marginal note, the scribe cites Ibn Riḍwān, who is in favor of eating well-ripened apples with bread in order to strengthen the stomach.
T-S Ar.43.225 (V)
קאל בן רצֹואן אלתפאח אלנצֹיגֹ גֹיד ינבגי אן יטעם באלכבז לתקויה בטן
قال بن رضوان التفاح النضيج جيد ينبغي ان يطعم بالخبز لتقوية بطن
“Ibn Riḍwān said that well-ripened apples should be enjoyed with bread to strengthen the stomach”
T-S Ar.43.225
1. Original Hebrew Script Transcription
R
פיפסד פיהא. ומן אלנאס מן יגֹפף אלמשמש וינקעה פי
אלמא אלבארד וישרב דלך אלמא עלי אלריק ללתבריד
ואלתטפיה. וינבגי למן אראד אכל אלמשמש אלטרי
אן יתבעה באלסכנגֹבין אלעסלי או באלמיבה אלממסכה
אלכוך. בארד רטב מולד ללבלגם ואלגדא
אלמתולד מנה אגלטֹ מן אלגדא אלמתולד מן אלמשמש
וליס יפסד פי אלמעדה כפסאד אלמשמש. ומא כאן;
מן אלכוך רכו ינתזע מנה נואה בסהולה פהו אסרע
אנהצֹאמא ואנחדארא ען אלמעדה. ומא כאן מנה
מלתצקא בנואה וגֹוהרה צלב מנדמגֹ והו אלגֹבלי פהו
אגלטֹ ואבטא אנהצֹאמא. ומתי אכלה אצחאב
אלמזאגֹ אלבארד פליאכלו בעדה זנגֹבילא מרבא או
עסל אלנחל או שראב אלעסל. אלרמֹאן
בארד ומא כאן מנה חאמצֹא פהו קוי אלברד מעתדל
אלרטובה ואליבס קאמעא ללצפרא מקויא ללמעדה
ואלכבד אלחארתין מסכן ללקי. וחב אלרמאן אלחאמץֹ
אדא גֹפף עקל אלטביעה ומנע אלמואד אלצפראויה
מן אלאנצבאב אלי אלבטן. ואלרמאן אלחלוא מעתדל פי
אלחרארה ואלברודה והו רטב אלמזאגֹ. ואלנוע אלמערוף
מנה באלמליסי אללין אלעגֹס ינפע מן אלסעל אלחאדא
מן חרארה והו מולד ללריאח פי אלמעדה אלבארדה
V
ודכר בקראט פי כתאב אפידימיא אן אמראה כאן
יוגֹעהא פואדהא אעני פם מעדתהא וכאן יסכנה ענהא
מא אלרמאן מע סויק אלשעיר ודלך אן אלוגֹע כאן יערץֹ
להא מן מראר כאן ינצב אלי פם מעדתהא פכאן מא
אלרמאן יטפי דלך ואלסויק ינשפה. אלספרגֹל
בארד יאבס קאבץֹ ללמעדה אלחארה עאקל ללטביעה
אדא אכל קבל אלטעאם. וילין אלטביעה אדא אכל בעד
אלטעאם וגדאוה כתיר. ומא כאן מנה גיר נצֹיגֹ פהו עסר
אלאנהצֹאם בטי אלאנחדאר ען אלמעדה קוי אלחבס
ללטביעה. ומא כאן מן אלספרגֹל חאמצֹא פמזאגֹה
בארדֹֹֹ פי אלתאניה יאבס פי אלתאלתה ומא כאן מנה חלוא
פהו מעתדל אלמזאגֹ פי אלחרארה ואלברודה וכל מא כאן
אשד קבצֹא פהו אכתר יבסא. ומאוה אשד תקויה ללמעדה
ואקל חבסא ללטביעה וגֹרמה אשד חבסא
אלתֹפאחֹ . מנה חאמץֹֹ והו בארד יאבס מקו
ללמעדה אלצפראויה ואקואהא פי הדא אלפעל الحلوا
ואלסוקא פי؟ אלמר. ומא כאן מנה פגֹא קאבצֹא פהו חאבס;
ללטביעה עסר אלאנהצֹאם. ומא כאן מנה חלוא
נצֹיגֹא פהו מעתדל פי אלחרארה ואלברודה
ואלשאמי מנה אעדל אנואע אלתפאח ואגֹודה גדא
ואכתר תקויה ללמעדה ואלקלב לטיב ראיחתה ומן
(Right-hand margin)
קאל בן רצֹואן אלתפאח אלנצֹיגֹ גֹיד ינבגי אן יטעם באלכבז לתקויה בטן
אלדי לא ישתהא לטעם ואלאכתאר מן אכלה אעתדאה ؟؟؟ וגֹע אל...כאציה
2. Arabic Transliteration
R
فيفسد فيها. و من الناس من يجفف المشمش وينقعه في
الماء البارد و يشرب ذلك الماء على الريق للتبريد
والتطفية. وينبغي لمن اراد اكل المشمش الطري
ان يتبعه بالسكنجبين العسلي او بالميبة الممسخة
الخوخ. بارد رطب مولد للبلغم والغذا
المتولد منه اغلظ من الغذا المتولد من المشمش
وليس يفسد في المعدة كفساد المشمش. وما كان
من الخوخ رخو ينتزع منه نواة بسهوله فهو اسرع
انهضاما وانحدارا عن المعدة. وما كان منه
ملتصقا بنواة وجوهره صلب مندمج وهو الجبلي فهو
اغلظ وابطا انهضاما. ومتى اكله اصحاب
المزاج البارد فلياكلو بعده زنجبيلا مربى او
عسل النحل او شراب العسل. الرمان
بارد وما كان منه حامضا فهو قوي البرد معتدل
الرطوبة واليبس قامعة للصفرا مقوية للمعدة
والكبد الحارتين مسكن للقي. و حب الرمان الحامض
اذا جفف عقل الطبيعة ومنع المواد الصفراوية
من الانصباب الى البطن. و الرمان الحلو معتدل في
الحرارة والبرودة وهو رطب المزاج. والنوع المعروف
منه بالامليسي اللين العجس ينفع من السعل الحادت
من حرارة وهو مولد للرياح في المعدة الباردة
V
ودبر بقراط في كتاب افيديميا ان امراة كان
يوجعها فوائدها اعط فم معدتها وكان يسكنه عنها
ماء الرمان مع سويق الشعير وذلك ان الوجع كان يعرض
لها من مرار كان ينصب لى فم معدتها فكان ماء
الرمان يطفي ذلك والسويق ينشفه السفرجل
بارد يابس قابض للمعدة الحارة عاقل للطبيعة
اذا اكل قبل لطعام. ويلق الطبيعة اذا اكل بعد
الطعام وغذاوه كثير. و ما كان منه غير نضيج فهو عسر
الانهضام بطي الانحدار عن المعدة قوي الحبس
للطبيعة وما كان من لسفرجل حامضا فمزاج
بارد في الثانية يابس في الثلثة وما كان منه حلوا
فهو معتدل المزاج في الحرارة والبرودة وكل ما كان
اشد قبضا فهو اكثر يبسا وماوه اشد تقوية للمعدة
واقل حبسا للطبيعة وجرمه اشد حبسا
التفاح منه حامض وهو بارد يابس مقو
للمعدة الصفراوية واقواها في هذا لفعل الحلوا
والسوقا في؟ لمر وما كان منه فجا قابضا فهو حابس
للطبيعة عسر الانهضام. وما كان منه حلوى
نضيجا فهو معتدل في الحرارة والبرودة
والشامي منه اعدل انواع التفاح واجوده غذا
واكثر تقوية للمعدة و قلب لطيب رائحته ومن
قال بن رضوان التفاح النضيج جيد ينبغي ان يطعم بالخبز لتقوية بطن
الذي لا يشْتِهى لطعم والاكثاركان اكله اعتداة ؟؟؟ وجع ال...خاصية
Bibliography
E. Lev, L.Chipman, Medical Prescriptions in the Cambridge Genizah Collections, Brill: Leiden, 2012.
F. M. Snowden, Epidemics and Society: From the Black Death to the Present, Yale University Press, 2019.
M. W. Dols, Medieval Islamic Medicine: Ibn Riḍwān’s Treatise “On the Prevention of Bodily Ills in Egypt”, University of California Press, 1984
P. B. Lewicka, Food and Foodways of Medieval Cairenes, Brill: Leiden, 2011.
Footnotes
1 The so-called father of medicine, a physician associated with the island of Cos whose reputation was known to Socrates at Athens. His medical collection consists of some sixty works (written by multiple hands), which were collected in antiquity under the name of the Hippocratic corpus
2 F. M. Snowden, Epidemics and Society: From the Black Death to the Present, Yale University Press, 2019, Chapter II.
3 This theory was developed later by Hippocrates’s successors.
4 Diseases also arose from what Galen codified as the six “non-naturals.” A first non-natural that the human body could encounter was air that had been corrupted or was, in humoral terms, “miasmatic”. The second non-natural was motion, or what would today be called exercise (or its lack). The other non-naturals were sleep (or wakefulness), excretion (or retention), food and drink, and the passions of the soul
5 M. W. Dols, Medieval Islamic Medicine: Ibn Riḍwān’s Treatise “On the Prevention of Bodily Ills in Egypt”, University of California Press, 1984, pp. vii–ix.
6 A type of sweet pomegranate which has no seeds and no nuclei in its grains.
7 P. B. Lewicka, Food and Foodways of Medieval Cairenes, Brill: Leiden, 2011, pp. 264–286.
8 An old Persian drink made of honey and vinegar.
9 An aromatic Persian drink made of sugar, wine and quince juice.
Cite this article
Avetisyan, Ani. 2022. "Ripe Apples with Bread? T-S Ar.43.225." Taylor-Schechter Genizah Research Unit. doi:10.17863/CAM.99637.
If you enjoyed this Fragment of the Month, you can find others here. Contact us: genizah@lib.cam.ac.uk The manuscripts in this article are included in the Cambridge Digital Library. To see these and other items visit: https://cudl.lib.cam.ac.uk/